1. Ograniczenie obowiązków organizatorów
związanych ze zgłaszaniem form
wypoczynku i jego terminem.
|
-
wprowadzenie
jednolitej definicji wypoczynku spowoduje konieczność zgłaszania przez
organizatorów tylko tych form wypoczynku, które zostaną określone w
akcie wykonawczym do ustawy – w obowiązującym stanie prawnym każdy
zorganizowany wyjazd, nawet jednodniowy
podlega zgłoszeniu, brak legalnej definicji wypoczynku powoduje
również dowolność interpretacyjną, co jest wypoczynkiem, a co nim nie jest,
a tym samym jaka forma wypoczynku ma podlegać nadzorowi kuratora oświaty;
-
wprowadzenie – na
poziomie aktu wykonawczego –
możliwości zgłoszenia wypoczynku w uzasadnionych przypadkach w innym
terminie niż 21 dni.
|
2. Określenie kompetencji kuratora
związanych ze sprawowanym nadzorem nad wypoczynkiem.
|
-
doprecyzowanie
zakresu sprawowanego nadzoru nad wypoczynkiem organizowanym w kraju i poza
jego granicami (w tym przypadku ograniczono nadzór do weryfikacji dokumentacji zgłoszenia).
|
3. Zwiększenie dostępu do zakresu informacji
zawartych w publicznej bazie wypoczynku.
|
-
udostępnianie w publicznej bazie wypoczynku
szczegółowych danych o zgłoszeniu wypoczynku
i organizatorze, w tym np. -
o ramowym programie wypoczynku;
-
możliwość
sprawdzenia organizatora poprzez udostępnienie w bazie numeru z centralnego rejestru pośredników i
agentów turystyki;
-
wprowadzenie do bazy wypoczynku informacji o
zakończeniu wypoczynku oraz o podjętych działaniach w stosunku do
organizatora;
-
zwiększanie dostępu
do informacji
i danych zawartych w zgłoszeniu wypoczynku także po jego zakończeniu -
organizator będzie przechowywał
dokumentację dotyczącą zgłoszenia wypoczynku przez okres 5 lat od daty jego
zgłoszenia.
|
5. Wzmocnienie nadzoru nad wypoczynkiem
w celu eliminowania przypadków prowadzenia wypoczynku niezgodnie
z przepisami prawa.
|
-
wprowadzenie kary
grzywny dla organizatora za brak wymaganego zgłoszenia w bazie wypoczynku,
a także za organizację wypoczynku pomimo odmowy umieszczenia zgłoszenia w
bazie wypoczynku.
|